ျမန္မာစကားမွာ ``ပန္းေပးတယ္´´ဆိုတာ ဓေလ့သုံးစကားအျဖစ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္တနံတလ်ား အသုံးတြင္က်ယ္ပါတယ္။ ပန္းေပးတာဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရင္ အ႐ႈံးေပးတယ္လို႔ အားလုံး သိၾကၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းေပးတာကို ဘာျဖစ္လို႔ အ႐ႈံးေပးတာလဲလို႔ သုံးၾကသလဲ ဆိုရင္ေတာ့ သိတဲ့လူလဲ ရွိသလို မသိတဲ့လူေတြလဲ ရွိၾကပါတယ္။
ဒီစကားဟာ ေရွးအခါက ျမန္မာ့ေက်းလက္ေတြရဲ႕ ကာလသား ကာလသမီးေတြဆီကေန ျဖစ္တည္လာတဲ့ စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးအခါက ျမန္မာ့ေက်းလက္ေတြမွာ မိန္းမပ်ဳိကေလးေတြဟာ ေန႔ခင္းဘက္ အျခားလုပ္စရာအလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ၿပီးရင္ ညဘက္ လသာသာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဗိုင္းငင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အိမ္ေရွ႕မွာ ကနားဖ်ဥ္းလို အေဆာင္ပုိေလး ထုတ္ထားေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီကနားဖ်ဥ္းမွာ ေဆး႐ုိး ေဆးဖက္ ကြမ္းအစ္တို႔ကို အျပည့္အစုံ ထားထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ ေက်ာက္ျပင္ကိုလဲ ထားထားပါတယ္။ ဘာအတြက္လဲဆိုေတာ့ ညအခါ မိန္းကေလးေတြ ဗိုင္းငင္ရာကို ကာလသားေတြက လာေရာက္လူပ်ဳိလွည့္ေလ့ရွိၾကလို႔ပါပဲ။
အမွန္ကေတာ့ မိန္းကေလးကလဲ ဗိုင္းငင္တာအေၾကာင္းျပၿပီး ခ်စ္သူေမွ်ာ္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူပ်ဳိေလးေတြကလဲ အလည္လာရင္း ခ်စ္သူကို လာေရာက္ေတြ႕ဆုံၾက၊ ခ်စ္သူမျဖစ္ၾကေသးရင္လဲ ပိုးပန္းၾကတာပါ။ အပ်ဳိလူပ်ဳိ ခ်စ္ေရးႀကိဳက္ေရးမွာ လူႀကီးမိဘေတြ ေရွ႕မွာတင္ ယဥ္ေက်းစြာ ေရြးခ်ယ္ၾကတဲ့သေဘာပါ။ မိဘကြယ္ရာမွာ ခ်ိန္းခ်င္ရာ ခ်ိန္းေတြ႕တာထက္ ဒီလို မိဘေရွ႕မွာ ေတြ႕ၾကတာက အႏၲရာယ္ကင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးပါပဲ။
အဲဒီလို လာလည္ၾကတဲ့အခါ ေယာက္်ားေလးေတြက ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ခူးလာၿပီး ခါးပိုက္ထဲ ထည့္ယူလာၾကပါတယ္။ ေရာက္တဲ့အခါ ေဆး႐ုိးေဆးရြက္ေတြနဲ႔ ေဆးလိပ္လိပ္ၿပီး မိန္းကေလးက ဧည့္ခံပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားထာေတြ ၀ွက္ၾကပါတယ္။ ေခါင္းခုကို ``သြားေတာ့ေခြေခြ၊ ေနေတာ့စင္းစင္း´´၊ အပ္ကို ``နတ္သမီးအိမ္တိုင္ ပိုးမေဖာက္ႏိုင္´´၊ ေက်ာက္ျပင္ကို ``ေရလယ္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း နတ္သမီးေနတဲ့ကၽြန္း´´ အစရွိတဲ့ အလြယ္ဆုံး စကားလိမ္ေလးေတြကစလို႔ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး စမ္းသပ္ၾကပါတယ္။ အသက္ေမးလို႔ ေျဖတဲ့အခါမွာေတာင္ ၁၆-ႏွစ္ရွိပါၿပီလို႔ ႐ုိး႐ိုးတန္းတန္းမေျဖဘဲ
``အေတာင္တစ္ရာ ရွိတဲ့ေျမြ တြင္း၀မွာေခြ တစ္ေန႔လက္ႏွစ္သစ္ ကၽြန္မသကၠရာဇ္´´ရယ္လို႔ စကားလိမ္ေလးနဲ႔ ေျဖေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြက လြယ္တာကို ေရြးၿပီး ၀ွက္တတ္ၾကေပမယ့္ မိန္းကေလးေတြက ခက္တာေတြကို ၀ွက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို မိန္းကေလးက ေမးလို႔ မေျဖႏိုင္ဘူးဆိုရင္ မသိပါဘူး မေျဖႏိုင္ပါဘူးလို႔ မေျပာၾကပါဘူး။ သိကၡာက်လို႔ပါ။ အဲဒီလို မေျဖႏိုင္ရင္ ခါးပုိက္ထဲမွာ ထည့္လာတဲ့ ပန္းပြင့္ကေလးကို ထုတ္ေပးၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အ႐ႈံးေပးတဲ့သေဘာပါ။ မိန္းကေလးက အဲဒီပန္းပြင့္ကေလးကိုယူၿပီး အေျဖမွန္ကို ေျပာျပရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ ေယာက္်ားေလးေတြကေတာ့ ေျဖႏိုင္ပါလ်က္ သက္သက္ ပန္းေပးခ်င္လို႔ မေျဖၾကတာလဲ ရွိပါသတဲ့။ အဲဒီကေန စၿပီး အ႐ႈံးေပးတာကို ပန္းေပးတယ္လို႔ ဓေလ့သုံးစကားအေနနဲ႔ တြင္က်ယ္စြာ သုံးစြဲလာခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မိန္းကေလးဟာလဲ သူ႔ခ်စ္ရမယ့္သူကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဥာဏ္ရည္စမ္းသပ္ျခင္း၊ သူ႔အေပၚ အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ေပးႏိုင္မႈ၊ အႏြံတာ ခံႏိုင္မႈတို႔ကို စမ္းသပ္ျခင္းတို႔လုပ္ၿပီး စိစစ္ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။ စိတ္တိုင္းက်လို႔ ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံၿပီဆိုရင္ အသင့္တင္ထားတဲ့ ေက်ာက္ျပင္ေပၚမွာ သနပ္ခါးေသြးေပးပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးကလဲ သူ႔ကို မိန္းကေလးက လက္ခံၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႔ မိန္းကေလး ေသြးေပးတဲ့ သနပ္ခါးကို ၀မ္းသာအားရ လိမ္းပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အဖြားနဲ႔ ေနရပါတယ္။ ကေလးသဘာ၀ မသိတဲ့ နားမလည္တဲ့ စကားလုံးေတြကို ေမးရင္းစမ္းရင္း အဖြားကလဲ သူ႔အေဖ ေက်ာင္းဆရာႀကီး စုေဆာင္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္း တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ျပန္ရွင္းျပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကေန မွတ္မိတာေလးေတြကို ျပန္လည္တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လို႔ အဖြားရဲ႕ စာအုပ္ဗီ႐ုိကို ဖြင့္ေမႊတဲ့အခါ စစ္ကိုင္းဦးဘိုးသင္းေရးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ေတြ႕ပါတယ္။
ဒီစကားဟာ ေရွးအခါက ျမန္မာ့ေက်းလက္ေတြရဲ႕ ကာလသား ကာလသမီးေတြဆီကေန ျဖစ္တည္လာတဲ့ စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးအခါက ျမန္မာ့ေက်းလက္ေတြမွာ မိန္းမပ်ဳိကေလးေတြဟာ ေန႔ခင္းဘက္ အျခားလုပ္စရာအလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ၿပီးရင္ ညဘက္ လသာသာနဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ဗိုင္းငင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အိမ္ေရွ႕မွာ ကနားဖ်ဥ္းလို အေဆာင္ပုိေလး ထုတ္ထားေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီကနားဖ်ဥ္းမွာ ေဆး႐ုိး ေဆးဖက္ ကြမ္းအစ္တို႔ကို အျပည့္အစုံ ထားထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သနပ္ခါးတုံးနဲ႔ ေက်ာက္ျပင္ကိုလဲ ထားထားပါတယ္။ ဘာအတြက္လဲဆိုေတာ့ ညအခါ မိန္းကေလးေတြ ဗိုင္းငင္ရာကို ကာလသားေတြက လာေရာက္လူပ်ဳိလွည့္ေလ့ရွိၾကလို႔ပါပဲ။
အမွန္ကေတာ့ မိန္းကေလးကလဲ ဗိုင္းငင္တာအေၾကာင္းျပၿပီး ခ်စ္သူေမွ်ာ္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူပ်ဳိေလးေတြကလဲ အလည္လာရင္း ခ်စ္သူကို လာေရာက္ေတြ႕ဆုံၾက၊ ခ်စ္သူမျဖစ္ၾကေသးရင္လဲ ပိုးပန္းၾကတာပါ။ အပ်ဳိလူပ်ဳိ ခ်စ္ေရးႀကိဳက္ေရးမွာ လူႀကီးမိဘေတြ ေရွ႕မွာတင္ ယဥ္ေက်းစြာ ေရြးခ်ယ္ၾကတဲ့သေဘာပါ။ မိဘကြယ္ရာမွာ ခ်ိန္းခ်င္ရာ ခ်ိန္းေတြ႕တာထက္ ဒီလို မိဘေရွ႕မွာ ေတြ႕ၾကတာက အႏၲရာယ္ကင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးပါပဲ။
အဲဒီလို လာလည္ၾကတဲ့အခါ ေယာက္်ားေလးေတြက ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ခူးလာၿပီး ခါးပိုက္ထဲ ထည့္ယူလာၾကပါတယ္။ ေရာက္တဲ့အခါ ေဆး႐ုိးေဆးရြက္ေတြနဲ႔ ေဆးလိပ္လိပ္ၿပီး မိန္းကေလးက ဧည့္ခံပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားထာေတြ ၀ွက္ၾကပါတယ္။ ေခါင္းခုကို ``သြားေတာ့ေခြေခြ၊ ေနေတာ့စင္းစင္း´´၊ အပ္ကို ``နတ္သမီးအိမ္တိုင္ ပိုးမေဖာက္ႏိုင္´´၊ ေက်ာက္ျပင္ကို ``ေရလယ္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း နတ္သမီးေနတဲ့ကၽြန္း´´ အစရွိတဲ့ အလြယ္ဆုံး စကားလိမ္ေလးေတြကစလို႔ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး စမ္းသပ္ၾကပါတယ္။ အသက္ေမးလို႔ ေျဖတဲ့အခါမွာေတာင္ ၁၆-ႏွစ္ရွိပါၿပီလို႔ ႐ုိး႐ိုးတန္းတန္းမေျဖဘဲ
``အေတာင္တစ္ရာ ရွိတဲ့ေျမြ တြင္း၀မွာေခြ တစ္ေန႔လက္ႏွစ္သစ္ ကၽြန္မသကၠရာဇ္´´ရယ္လို႔ စကားလိမ္ေလးနဲ႔ ေျဖေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြက လြယ္တာကို ေရြးၿပီး ၀ွက္တတ္ၾကေပမယ့္ မိန္းကေလးေတြက ခက္တာေတြကို ၀ွက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို မိန္းကေလးက ေမးလို႔ မေျဖႏိုင္ဘူးဆိုရင္ မသိပါဘူး မေျဖႏိုင္ပါဘူးလို႔ မေျပာၾကပါဘူး။ သိကၡာက်လို႔ပါ။ အဲဒီလို မေျဖႏိုင္ရင္ ခါးပုိက္ထဲမွာ ထည့္လာတဲ့ ပန္းပြင့္ကေလးကို ထုတ္ေပးၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အ႐ႈံးေပးတဲ့သေဘာပါ။ မိန္းကေလးက အဲဒီပန္းပြင့္ကေလးကိုယူၿပီး အေျဖမွန္ကို ေျပာျပရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ ေယာက္်ားေလးေတြကေတာ့ ေျဖႏိုင္ပါလ်က္ သက္သက္ ပန္းေပးခ်င္လို႔ မေျဖၾကတာလဲ ရွိပါသတဲ့။ အဲဒီကေန စၿပီး အ႐ႈံးေပးတာကို ပန္းေပးတယ္လို႔ ဓေလ့သုံးစကားအေနနဲ႔ တြင္က်ယ္စြာ သုံးစြဲလာခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မိန္းကေလးဟာလဲ သူ႔ခ်စ္ရမယ့္သူကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဥာဏ္ရည္စမ္းသပ္ျခင္း၊ သူ႔အေပၚ အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ေပးႏိုင္မႈ၊ အႏြံတာ ခံႏိုင္မႈတို႔ကို စမ္းသပ္ျခင္းတို႔လုပ္ၿပီး စိစစ္ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။ စိတ္တိုင္းက်လို႔ ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံၿပီဆိုရင္ အသင့္တင္ထားတဲ့ ေက်ာက္ျပင္ေပၚမွာ သနပ္ခါးေသြးေပးပါတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးကလဲ သူ႔ကို မိန္းကေလးက လက္ခံၿပီဆိုတဲ့အသိနဲ႔ မိန္းကေလး ေသြးေပးတဲ့ သနပ္ခါးကို ၀မ္းသာအားရ လိမ္းပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အဖြားနဲ႔ ေနရပါတယ္။ ကေလးသဘာ၀ မသိတဲ့ နားမလည္တဲ့ စကားလုံးေတြကို ေမးရင္းစမ္းရင္း အဖြားကလဲ သူ႔အေဖ ေက်ာင္းဆရာႀကီး စုေဆာင္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္း တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ျပန္ရွင္းျပတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကေန မွတ္မိတာေလးေတြကို ျပန္လည္တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လို႔ အဖြားရဲ႕ စာအုပ္ဗီ႐ုိကို ဖြင့္ေမႊတဲ့အခါ စစ္ကိုင္းဦးဘိုးသင္းေရးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ေတြ႕ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment